Узуфрукт

Уикипедия — ашық энциклопедиясынан алынған мәлімет
Навигацияға өту Іздеуге өту

Узуфрукт (лат. usus – қолдану, лат. fructus – табыс) – бөтеннің мүлкін одан тиісті кіріс алу құқығымен, бірақ оның тұтастығын, құндылығын және экономикалық мақсатын сақтау шартымен пайдаланудың заттық құқығы. Пайдаланушы бұл жағдайда узуфруктуар деп аталады, ал пайдалану құқығы узуфруктуар құқығы деп аталады. Узуфрукттың субъектісі ретінде пайдалануы оларды жоймай-ақ мүмкін болатын заттар болуы мүмкін, мысалы, жер, жануарлар және классикалық рим құқығында құлдар[1]; ақша капиталы узуфрукттың субъектісі бола алмайды[2]. Ол өмір бойы, белгілі бір мерзімге немесе қандай да бір шартпен белгіленеді, ол орындалған кезде узуфруктуар құқығы тоқтатылады.

Рим құқығында жеке сервитуттармен байланысты узуфрукт. Узуфрукттың басында өзіне берілген мүліктің тізілімін жасаған, сонымен қатар кепілгерді көбінесе мүлікті жақсы меншік иесі ретінде пайдаланамын деп сендіретін. Меншік иесінің затты сатуы узуфруктуардың құқықтарын қозғамайды. Узуфруктуардың өзі жасаған жақсартулар үшін өтемақы талап етуге құқығы жоқ.

Тағы қараңыз

[өңдеу | қайнарын өңдеу]

Дереккөздер

[өңдеу | қайнарын өңдеу]
  1. Институции Гая — Книга 2 О вещах п. 30, 32, 33
  2. Победоносцев К. П. Курс гражданского права. Первая часть: Вотчинные права.. Басты дереккөзінен мұрағатталған 2 мамыр 2008.(қолжетпейтін сілтеме) Тексерілді, 16 сәуір 2009.

Әдебиеттер

[өңдеу | қайнарын өңдеу]